|
Έρχονται ώρες
που όλα τα φοβάμαι
όσα θυμάμαι
κι ακόμα με πονούν
αυτές τις ώρες
να το θυμάσαι
πλάι μου να ‘σαι
όταν θα ‘ρθουν
δίπλα μου να ‘σαι
μαζί σου να με βρουν.
Να μ’ αγκαλιάζεις
για να σ’ αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ’ ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ.
Έρχονται ώρες
που οι σκέψεις με πληγώνουν
και δεν τελειώνουν
τα “πως” και τα “γιατί”
γι’ αυτές τις ώρες
κι οι δυο μας φταίμε
κι ό,τι κι αν λέμε
τι ωφελεί
φτάνει που κλαίμε
και που είμαστε μαζί.
Να μ’ αγκαλιάζεις
για να σ’ αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ’ ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ.
|
Έrchonte óres
pu óla ta fováme
ósa thimáme
ki akóma me ponun
aftés tis óres
na to thimáse
plái mu na ‘se
ótan tha ‘rthun
dípla mu na ‘se
mazí su na me vrun.
Na m’ agkaliázis
gia na s’ esthánome
ki an dis na chánome
na m’ anevázis
na me isicházis
ke na me niázese
na me chriázese
ópos ki egó.
Έrchonte óres
pu i sképsis me pligónun
ke den teliónun
ta “pos” ke ta “giatí”
gi’ aftés tis óres
ki i dio mas fteme
ki ó,ti ki an léme
ti ofeli
ftáni pu kleme
ke pu imaste mazí.
Na m’ agkaliázis
gia na s’ esthánome
ki an dis na chánome
na m’ anevázis
na me isicházis
ke na me niázese
na me chriázese
ópos ki egó.
|
