|
Δρόμοι και συντριβάνια
δίχως νόημα
η πίκρα κι η ορφάνια
ήρθαν πρώιμα
Και οι δεντροστοιχίες
με τ’ αγάλματα
κρύβουν τις δυστυχίες
και τα σφάλματα
Έτσι είν’ ο κόσμος φίλε
τι να πρωτο πεις
μες στο σκοτάδι στείλε
φως της αστραπής
Θεέ μου πως ξεγελιούνται
με τον έρωτα
και την αυγή γεννιούνται
κι άλλα τέρατα
Κοίτα στην Παλαιστίνη
και στο Λίβανο
στήσανε το καμίνι
και τον κλίβανο
Έσπειρε με μανία
το δαιμόνιο
χλώριο και αμμωνία
κι αντιμόνιο
Έτσι’ είν’ ο κόσμος φίλε
τι να πρωτο πεις
μες στο σκοτάδι στείλε
φως της αστραπής
Κράτα κι αυτά τα λόγια
σαν ενθύμιο
κι έβγα να δεις το μπόγια
και το δήμιο
|
Drómi ke sintrivánia
díchos nóima
i píkra ki i orfánia
írthan próima
Ke i dentrostichíes
me t’ agálmata
krívun tis distichíes
ke ta sfálmata
Έtsi in’ o kósmos fíle
ti na proto pis
mes sto skotádi stile
fos tis astrapís
Theé mu pos ksegeliunte
me ton érota
ke tin avgí genniunte
ki álla térata
Kita stin Palestíni
ke sto Lívano
stísane to kamíni
ke ton klívano
Έspire me manía
to demónio
chlório ke ammonía
ki antimónio
Έtsi’ in’ o kósmos fíle
ti na proto pis
mes sto skotádi stile
fos tis astrapís
Kráta ki aftá ta lógia
san enthímio
ki évga na dis to bógia
ke to dímio
|
