Πήρα το δρόμο το σωστό,
πήρα το λάθος δρόμο
κι έχω ευτυχία στην καρδιά
κι έχω καρδιά από πέτρα.
Πικρή λαλιά, λόγια γλυκά,
μέτρα Θεέ μου τα έμορφα
και τ’ άσχημά μου μέτρα.
Τα χρόνια αυτά που πέρασαν
με ‘κάναν ξεχασιάρη
και δε θυμούμαι τις στιγμές
και κάνε μου τη χάρη.
Άδειασε όλη τη ζωή
πάνω στη ζυγαριά σου
κι άμα θα γείρει στο κακό
συγχώρεσέ με τον θνητό
που `χασα τόσο χρόνο,
να κάνω δίκιο τ’ άδικο
και τη χαρά μου πόνο
|
Píra to drómo to sostó,
píra to láthos drómo
ki écho eftichía stin kardiá
ki écho kardiá apó pétra.
Pikrí laliá, lógia gliká,
métra Theé mu ta émorfa
ke t’ áschimá mu métra.
Ta chrónia aftá pu pérasan
me ‘kánan ksechasiári
ke de thimume tis stigmés
ke káne mu ti chári.
Άdiase óli ti zoí
páno sti zigariá su
ki áma tha giri sto kakó
sigchóresé me ton thnitó
pu `chasa tóso chróno,
na káno díkio t’ ádiko
ke ti chará mu póno
|