Τζιβαέρι και μινόρε
και παθιάρικο μανέ
θα σου τραγουδώ, κυρά μου,
μέχρι να μας πεις το ναι.
Πρόσωπό μου αγαπημένο
φως γλυκό στη σκοτεινιά
στη ψυχή μας κεντημένο
βελονιά τη βελονιά.
Το κορμί σου αγιασμένο
απ’ το δάκρυ του ντουνιά
γιασεμάκι φυτεμένο
Σμύρνη, Σύρα, Κοκκινιά.
Στο λαιμό σου μια ελίτσα
στο λαιμό μας στεναγμός
ένα όχι σου Αγγελίτσα
μια ζωή ξεριζωμός.
|
Tzivaéri ke minóre
ke pathiáriko mané
tha su tragudó, kirá mu,
méchri na mas pis to ne.
Prósopó mu agapiméno
fos glikó sti skotiniá
sti psichí mas kentiméno
veloniá ti veloniá.
To kormí su agiasméno
ap’ to dákri tu ntuniá
giasemáki fiteméno
Smírni, Síra, Kokkiniá.
Sto lemó su mia elítsa
sto lemó mas stenagmós
éna óchi su Angelítsa
mia zoí kserizomós.
|