Σαν το παιδάκι εκείνο από πολύ παλιά
που η πρώτη του η αγάπη του `σπασε την καρδιά
αυτά έγιναν όμως τόσο πολύ παλιά
το ίδιο δυνατά πονάει όμως ξανά.
Πονάω μέσα μου πραγματικά σκληρά
αυτή η αγάπη χάραξε βαθιά
και ξέρω για το χρόνο πως είναι ο γιατρός
καλός ή κακός, βασανιστικά αργός.
Δεν είσαι εδώ, δεν υπάρχεις πια μες στη ζωή μου
Δεν είσαι εδώ, τώρα η νύχτα μετράει την αντοχή μου
Δεν ξέρω αν θυμάσαι τώρα πια καλά
σ’ είχα ρωτήσει όμως από πολύ παλιά
στα βάθη των ονείρων μου εσύ τι ζητάς
κι αν την αδυναμία μου στα χέρια σου την κρατάς.
Φαίνεται τα πάντα τελικά εσύ κρατάς
την ομορφιά του κόσμου όλη εσύ τη φοράς
τη νύχτα σωπαίνεις, με μάγια όλα τα δένεις
την Άνοιξη μετάξι, όλα γύρω τα υφαίνεις,
κι όμως,
Δεν είσαι εδώ, δεν υπάρχεις πια μες στη ζωή μου
Δεν είσαι εδώ, τώρα η νύχτα μετράει την αντοχή μου
|
San to pedáki ekino apó polí paliá
pu i próti tu i agápi tu `spase tin kardiá
aftá éginan ómos tóso polí paliá
to ídio dinatá ponái ómos ksaná.
Ponáo mésa mu pragmatiká sklirá
aftí i agápi chárakse vathiá
ke kséro gia to chróno pos ine o giatrós
kalós í kakós, vasanistiká argós.
Den ise edó, den ipárchis pia mes sti zoí mu
Den ise edó, tóra i níchta metrái tin antochí mu
Den kséro an thimáse tóra pia kalá
s’ icha rotísi ómos apó polí paliá
sta váthi ton oniron mu esí ti zitás
ki an tin adinamía mu sta chéria su tin kratás.
Fenete ta pánta teliká esí kratás
tin omorfiá tu kósmu óli esí ti forás
ti níchta sopenis, me mágia óla ta dénis
tin Άniksi metáksi, óla giro ta ifenis,
ki ómos,
Den ise edó, den ipárchis pia mes sti zoí mu
Den ise edó, tóra i níchta metrái tin antochí mu
|