|
Μπορεί να πέφτουνε τα φύλλα μου στο χώμα
μπορεί να έφτασε η ψυχή μου μες στο στόμα
όμως εγώ δεν έχω πει αντίο ακόμα
άκου, ακόμα ζω
Μπορεί να κάνει παγωνιά να νιώθω κρύο
να ‘ναι για μένα στο λιμάνι αυτό το πλοίο
όμως δεν έχω πει ακόμα το αντίο
άκου, ακόμα ζω
Είμαι φωτιά κεραυνός και αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είμαι ένας ήχος που ζει στη σιωπή
άκου, έχω φωνή
Μπορεί να έφυγες κι εσύ απ’ τη ζωή μου
και να μου πήρες την ανάσα απ’ την πνοή μου
όμως εγώ σε νιώθω ακόμα στην αφή μου
άκου ακόμα ζω
Μπορεί η νύχτα να ‘ναι απ’ έξω απ’ την καρδιά μου
να με γυρεύει, να φωνάζει το όνομά μου
όμως εγώ θα τα τελειώσω τα όνειρά μου
άκου, ακόμα ζω
Είμαι φωτιά κεραυνός και αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είμαι ένας ήχος που ζει στη σιωπή
άκου, έχω φωνή
Είμαι φωτιά κεραυνός και αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είμαι ένας ήχος που ζει στη σιωπή
άκου, έχω φωνή
άκου, άκου, έχω φωνή
|
Bori na péftune ta fílla mu sto chóma
bori na éftase i psichí mu mes sto stóma
ómos egó den écho pi antío akóma
áku, akóma zo
Bori na káni pagoniá na niótho krío
na ‘ne gia ména sto limáni aftó to plio
ómos den écho pi akóma to antío
áku, akóma zo
Ime fotiá keravnós ke astrapí
i kategida pu férni vrochí
ime énas íchos pu zi sti siopí
áku, écho foní
Bori na éfiges ki esí ap’ ti zoí mu
ke na mu píres tin anása ap’ tin pnoí mu
ómos egó se niótho akóma stin afí mu
áku akóma zo
Bori i níchta na ‘ne ap’ ékso ap’ tin kardiá mu
na me girevi, na fonázi to ónomá mu
ómos egó tha ta telióso ta ónirá mu
áku, akóma zo
Ime fotiá keravnós ke astrapí
i kategida pu férni vrochí
ime énas íchos pu zi sti siopí
áku, écho foní
Ime fotiá keravnós ke astrapí
i kategida pu férni vrochí
ime énas íchos pu zi sti siopí
áku, écho foní
áku, áku, écho foní
|
