Ακραίες παραστάσεις
ζητούν ανακωχή
κι εγώ μετρώ τις στάσεις,
πολύχρωμα λαμπιόνια
φωτίζουν το κορμί
κι εγώ κινώ τα πιόνια.
Θαρρείς πως είμαι μεθυσμένος και γελώ
ξέρω πως είμαι ερωτευμένος και μεθώ,
ρίχνεις τα μάτια στης ψυχής μου το κενό
νιώθω πως είμαι μπερδεμένος και σιγώ.
Πατώ σαν ακροβάτης
πάνω σ’ ένα σχοινί
μου `γινες εφιάλτης,
φτερά και περηφάνια
έχουν τσαλακωθεί
κι ο έρωτας μετάνοια.
|
Akrees parastásis
zitun anakochí
ki egó metró tis stásis,
políchroma labiónia
fotízun to kormí
ki egó kinó ta piónia.
Tharris pos ime methisménos ke geló
kséro pos ime erotevménos ke methó,
ríchnis ta mátia stis psichís mu to kenó
niótho pos ime berdeménos ke sigó.
Pató san akrovátis
páno s’ éna schiní
mu `gines efiáltis,
fterá ke perifánia
échun tsalakothi
ki o érotas metánia.
|