Αλεξανδρούπολη μεριά, βαρύς χειμώνας.
Μέσα στο χιόνι βουτηγμένος ο στρατώνας.
Τα γράμματά σου όσο πάνε λιγοστεύουν
κι εγώ ζηλεύω τις παλιές σειρές που φεύγουν.
Τα σύνορα είναι τιμή, δεν είναι τιμωρία.
Εμένα όμως με τιμώρησες εσύ.
Χωρίσαμε και έγινε η θητεία
μια καταδίκη με ισόβια ποινή.
Αλεξανδρούπολη μεριά, σκληρός Απρίλης
κι ούτ’ ένα μήνυμα δεν είπες να μου στείλεις.
Ένας φαντάρος από αγάπη προδομένος
μοιάζει να είναι μες στη μάχη λαβωμένος.
Τα σύνορα είναι τιμή, δεν είναι τιμωρία.
Εμένα όμως με τιμώρησες εσύ.
Χωρίσαμε και έγινε η θητεία
μια καταδίκη με ισόβια ποινή.
|
Aleksandrupoli meriá, varís chimónas.
Mésa sto chióni vutigménos o stratónas.
Ta grámmatá su óso páne ligostevun
ki egó zilevo tis paliés sirés pu fevgun.
Ta sínora ine timí, den ine timoría.
Eména ómos me timórises esí.
Chorísame ke égine i thitia
mia katadíki me isóvia piní.
Aleksandrupoli meriá, sklirós Aprílis
ki ut’ éna mínima den ipes na mu stilis.
Έnas fantáros apó agápi prodoménos
miázi na ine mes sti máchi lavoménos.
Ta sínora ine timí, den ine timoría.
Eména ómos me timórises esí.
Chorísame ke égine i thitia
mia katadíki me isóvia piní.
|