Αν ήξερα πόσο είσαστε γελοίοι
Μες στη βλακεία που σας περικλείει,
ανέτως θα σας έπιανα τον κώλο
και θα `χα πέντε Τράπεζες και στόλο.
Αν ήξερα πως γλείφετε κρετίνοι
Τ’ αφεντικά, τις βίζιτες, τα κτήνη
Θα κέρδιζα μιας δυναστείας φαύλης
Τους πύργους τα σαλέ και τις επαύλεις.
Αν ήξερα όσα ξέρω διεφθαρμένοι
Θα πάταγα πάνω στα πτώματά σας
Νταβάς αυθεντικός ξάπλας και μάσας
Θα ζούσα μια ζωή ευτυχισμένη.
Αν ήξερα πως τρέφεστε απ’ τα μίση
Εκλιπαρώντας κάποιον να σας φτύσει
Για κρόουλ θα σας πέταγα στο βόθρο
Να δέεστε για μένανε στον όρθρο.
Αν ήξερα παράσιτα της βρόμας,
Πως δίκαιο είναι μόνο της κονόμας,
Τη λιμασμένη φονική σας μούρλα
Θα σκόρπιζα για λίπασμα στα βούρλα.
|
An íksera póso isaste gelii
Mes sti vlakia pu sas periklii,
anétos tha sas épiana ton kólo
ke tha `cha pénte Trápezes ke stólo.
An íksera pos glifete kretíni
T’ afentiká, tis vízites, ta ktíni
Tha kérdiza mias dinastias favlis
Tus pírgus ta salé ke tis epavlis.
An íksera ósa kséro dieftharméni
Tha pátaga páno sta ptómatá sas
Ntavás afthentikós ksáplas ke másas
Tha zusa mia zoí eftichisméni.
An íksera pos tréfeste ap’ ta mísi
Ekliparóntas kápion na sas ftísi
Gia króul tha sas pétaga sto vóthro
Na déeste gia ménane ston órthro.
An íksera parásita tis vrómas,
Pos díkeo ine móno tis konómas,
Ti limasméni fonikí sas murla
Tha skórpiza gia lípasma sta vurla.
|