Άννα μην κλαις | Άnna min kles

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ τον μπακάλη.

Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί

Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.

Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σαν γυρίσω ξανά
θ’ ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά

Miláne gia kerus doksasménus, ke páli
(Άnna min kles)
tha girépsume veresé ap’ ton bakáli.

Miláne gia tu éthnus, ksaná, tin timí
(Άnna min kles)
sto ntulápi den échi psícha psomí

Miláne gia níkes pu to méllon tha féri
(Άnna min kles)
Eména de me vázun sto chéri.

O stratós ksekiná
(Άnna min kles)
San giríso ksaná
th’ akoluthó álles simees.
O stratós ksekiná