|
Πηγαίνει με τη λύπη
αυτή η ποινή του ανήκει
να τρέχει και να τρέχει
στης πόλης τα στενά
με τον φόβο για ματιά
την ανάγκη για καρδιά
κι όλο απόκληρος γυρίζει
ζωή χωρίς χαρτιά
Στις πόλεις του ονείρου
ήρθε να βρει δουλειά
κι αφήνει τη ζωή
στην απέναντι στεριά
Μια γραμμή είναι μαβιά
πάνω στη θάλασσα
ζωή λαθρεπιβάτης
στου κόσμου τα βαθιά
Στις πατρίδες είναι ξένος
και στα ξένα είναι ξένος
ένας χάρτης ανοιγμένος
στην καινούργια ξενιτιά
Πηγαίνει με τη λύπη
αυτή η ποινή τού ανήκει
να μένει και να μένει
σε μια κουβέρτα γη
σπίτι του είναι μια πληγή
μες στης πόλης το κορμί
κι όλο απόκληρος γυρίζει
του νόμου είναι η ρωγμή
|
Pigeni me ti lípi
aftí i piní tu aníki
na tréchi ke na tréchi
stis pólis ta stená
me ton fóvo gia matiá
tin anágki gia kardiá
ki ólo apókliros girízi
zoí chorís chartiá
Stis pólis tu oniru
írthe na vri duliá
ki afíni ti zoí
stin apénanti steriá
Mia grammí ine maviá
páno sti thálassa
zoí lathrepivátis
stu kósmu ta vathiá
Stis patrídes ine ksénos
ke sta kséna ine ksénos
énas chártis anigménos
stin kenurgia ksenitiá
Pigeni me ti lípi
aftí i piní tu aníki
na méni ke na méni
se mia kuvérta gi
spíti tu ine mia pligí
mes stis pólis to kormí
ki ólo apókliros girízi
tu nómu ine i rogmí
|
