Στου πόθου μου τον κήπο
κανείς δεν περπατά,
τα τριαντάφυλλά μου
δεν τα κόβεις στα κλεφτά.
Μα πήδηξες τον τοίχο
κι ας ήτανε ψηλός,
κι αλήτης είπα μέσα μου
πως θα ‘σαι ή τρελός.
Δεν μπορώ άλλο πια να κρατηθώ.
Δεν μπορώ, θα κολλήσω, θα μπλεχτώ.
Απορώ ποιοι θεοί
σ’ έφεραν εδώ στη γη.
Πού το βρήκες τέτοιο βλέμμα,
πού αγόρασες φιλί;
Ποια βραδιά, ποιο πρωί
θα το πάρω απόφαση
και θ’ αφήσω το κορμί μου
στη φωτιά σου να καεί;
Του πειρασμού την πόρτα
την κλείδωνα καλά,
κανένας μην περάσει
κι έχουμε κανά μπελά.
Μα βρήκες χαραμάδα
και τρύπωσες κρυφά,
και τώρα στην καρδούλα μου
συμβαίνουνε πολλά.
Δεν μπορώ άλλο πια να κρατηθώ.
Δεν μπορώ, θα κολλήσω, θα μπλεχτώ.
Απορώ ποιοι θεοί
σ’ έφεραν εδώ στη γη.
Πού το βρήκες τέτοιο βλέμμα,
πού αγόρασες φιλί;
Ποια βραδιά, ποιο πρωί
θα το πάρω απόφαση
και θ’ αφήσω το κορμί μου
στη φωτιά σου να καεί;
|
Stu póthu mu ton kípo
kanis den perpatá,
ta triantáfillá mu
den ta kóvis sta kleftá.
Ma pídikses ton ticho
ki as ítane psilós,
ki alítis ipa mésa mu
pos tha ‘se í trelós.
Den boró állo pia na kratithó.
Den boró, tha kollíso, tha blechtó.
Aporó pii thei
s’ éferan edó sti gi.
Pu to vríkes tétio vlémma,
pu agórases filí;
Pia vradiá, pio pri
tha to páro apófasi
ke th’ afíso to kormí mu
sti fotiá su na kai;
Tu pirasmu tin pórta
tin klidona kalá,
kanénas min perási
ki échume kaná belá.
Ma vríkes charamáda
ke tríposes krifá,
ke tóra stin kardula mu
simvenune pollá.
Den boró állo pia na kratithó.
Den boró, tha kollíso, tha blechtó.
Aporó pii thei
s’ éferan edó sti gi.
Pu to vríkes tétio vlémma,
pu agórases filí;
Pia vradiá, pio pri
tha to páro apófasi
ke th’ afíso to kormí mu
sti fotiá su na kai;
|