Αυτός ο άνθρωπος που μπήκε στη ζωή μου
και τόνε πίστεψα σαν να ’τανε θεός
ήταν ο αίτιος για την καταστροφή μου,
ήτανε ψεύτης κι από αισθήματα κενός.
Αποτύχαμε, καρδιά μου, αποτύχαμε
και την τύχη ν’ αγαπήσουμε δεν είχαμε.
Απ’ τα ψεύτικά του λόγια κρατηθήκαμε
και σαν στάχτη του τσιγάρου διαλυθήκαμε.
Αυτός ο έρωτας μου άδειασε το σώμα
και μ’ έχει κάνει να μη θέλω πια να ζω.
Τα πήρε όλα και με πέταξε στο χώμα
και έχω γίνει μια πληγή κι αιμορραγώ.
|
Aftós o ánthropos pu bíke sti zoí mu
ke tóne pístepsa san na ’tane theós
ítan o etios gia tin katastrofí mu,
ítane pseftis ki apó esthímata kenós.
Apotíchame, kardiá mu, apotíchame
ke tin tíchi n’ agapísume den ichame.
Ap’ ta pseftiká tu lógia kratithíkame
ke san stáchti tu tsigáru dialithíkame.
Aftós o érotas mu ádiase to sóma
ke m’ échi káni na mi thélo pia na zo.
Ta píre óla ke me pétakse sto chóma
ke écho gini mia pligí ki emorragó.
|