|
Δε θέλω πια λεπτό τα μάτια μου ν’ ανοίξω
για να μη δω ότι δε σ’ έχω να σ’ αγγίξω
άλλη μια μέρα δε θ’ αντέξω να κυλήσει
γι’ αυτήν τη γεύση την πικρή που έχει αφήσει
μες στην ψυχή
ο έρωτάς μας που’χει σβήσει
Ας ήταν όνειρο κακό ότι σε έχασα
Κι ας ξυπνούσα μες στο κλάμα το πρωί
μα είναι αλήθεια δυστυχώς και δε το ξέχασα
πως μακριά σου θα ξυπνάω μια ζωή
Ας ήταν όνειρο κακό ότι χωρίσαμε
κι ας ξυπνούσα μες στο κλάμα το πρωί
μα είναι αλήθεια δυστυχώς γι’ αυτά που ζήσαμε
αφήσαν πια την τελευταία τους πνοή
Πόρτες κλειστές είναι ξανά τα βλέφαρά μου
για να μη δω ότι δεν πλάγιασες κοντά μου
άλλη μια μέρα φυλακή με περιμένει
πως να μη νιώθω την καρδιά μου πληγωμένη
που και ο Θεός πονάει μια αγάπη όταν πεθαίνει
|
De thélo pia leptó ta mátia mu n’ anikso
gia na mi do óti de s’ écho na s’ angikso
álli mia méra de th’ antékso na kilísi
gi’ aftín ti gefsi tin pikrí pu échi afísi
mes stin psichí
o érotás mas pu’chi svísi
As ítan óniro kakó óti se échasa
Ki as ksipnusa mes sto kláma to pri
ma ine alíthia distichós ke de to kséchasa
pos makriá su tha ksipnáo mia zoí
As ítan óniro kakó óti chorísame
ki as ksipnusa mes sto kláma to pri
ma ine alíthia distichós gi’ aftá pu zísame
afísan pia tin teleftea tus pnoí
Pórtes klistés ine ksaná ta vléfará mu
gia na mi do óti den plágiases kontá mu
álli mia méra filakí me periméni
pos na mi niótho tin kardiá mu pligoméni
pu ke o Theós ponái mia agápi ótan petheni
|
