Με τραγούδια ζωγραφίζω
και με χρώμα τραγουδώ
γίνομαι ανθός κι ανθίζω,
ποταμός και κελαρύζω,
τρέχω και χοροπηδώ.
Με τους φίλους μου παιχνίδι
στη λιακάδα θα χαρώ,
μ’ ένα τόπι βελανίδι
στο βελούδινο γρασίδι
σε λιβάδι χλοερό.
Γελώ και παίζω όλη μέρα,
γυρίζω ξένοιαστα σαν τον αγέρα,
παιδί που είμαι μ’ αρέσει τόσο
διόλου δεν βιάζομαι να μεγαλώσω
Κούνια φτιάχνω στη μουριά
δες ψηλά που φτάνει
Λάμπει ο ήλιος στα κλαριά
με ολόλαμπρη θωριά
σαν χρυσό στεφάνι.
|
Me tragudia zografízo
ke me chróma tragudó
ginome anthós ki anthízo,
potamós ke kelarízo,
trécho ke choropidó.
Me tus fílus mu pechnídi
sti liakáda tha charó,
m’ éna tópi velanídi
sto veludino grasídi
se livádi chloeró.
Geló ke pezo óli méra,
girízo kséniasta san ton agéra,
pedí pu ime m’ arési tóso
diólu den viázome na megalóso
Kunia ftiáchno sti muriá
des psilá pu ftáni
Lábi o ílios sta klariá
me olólabri thoriá
san chrisó stefáni.
|