Άφησες πίσω σου κομμάτια από νύχτα
και αναμνήσεις τρυφερές από το χτες,
πέταξες κάπως βιαστικά μια καληνύχτα
από εκείνες που συνήθιζες να λες…
Ξέχασες φεύγοντας μισάνοιχτη την πόρτα
χωρίς μια λέξη να μου πεις για πού θα πας
κι όταν απόμεινα μονάχος μου όπως πρώτα
κατάλαβα πόσο σκληρό είναι ν’ αγαπάς!
Βγαίνει η μορφή σου απ’ τη σήραγγα του χρόνου
κι είναι οι νύχτες μου σαν ιστορίες τρόμου,
ξέρω πως έρχεσαι να με παιδέψεις πάλι
και πίνω κλαίγοντας μια βότκα πορτοκάλι!
Έφυγες κι όλα γίναν τώρα παρελθόν μου
να με τυλίγουν με ομίχλη κι ενοχή
κι αυτό που κάποτε τόσο πολύ φοβόμουν
πήρε τη δύναμη από εσένα να συμβεί…
Βγαίνει η μορφή σου απ’ τη σήραγγα του χρόνου
κι είναι οι νύχτες μου σαν ιστορίες τρόμου,
ξέρω πως έρχεσαι να με παιδέψεις πάλι
και πίνω κλαίγοντας μια βότκα πορτοκάλι!
|
Άfises píso su kommátia apó níchta
ke anamnísis triferés apó to chtes,
pétakses kápos viastiká mia kaliníchta
apó ekines pu siníthizes na les…
Kséchases fevgontas misánichti tin pórta
chorís mia léksi na mu pis gia pu tha pas
ki ótan apómina monáchos mu ópos próta
katálava póso skliró ine n’ agapás!
Ogeni i morfí su ap’ ti síranga tu chrónu
ki ine i níchtes mu san istoríes trómu,
kséro pos érchese na me pedépsis páli
ke píno klegontas mia vótka portokáli!
Έfiges ki óla ginan tóra parelthón mu
na me tilígun me omíchli ki enochí
ki aftó pu kápote tóso polí fovómun
píre ti dínami apó eséna na simvi…
Ogeni i morfí su ap’ ti síranga tu chrónu
ki ine i níchtes mu san istoríes trómu,
kséro pos érchese na me pedépsis páli
ke píno klegontas mia vótka portokáli!
|