|
Τα μάτια σου είδα να κλαίνε,
πικρόλογα ξένα να σε καίνε,
σου είπανε πάλι για μένα,
άσ’ τους να λένε, άσ’ τους να λένε,
έχεις εσύ εμένα.
Δε σ’ αφήνω, δε σ’ αφήνω,
σπίρτο και φωτιά θα γίνω
να τους βάλω μια φωτιά,
όρκο, όπου θες, θα δώσω,
και πατρίδα θα προδώσω,
φτάνει να ‘χω την δική σου την καρδιά.
Αν άλλοι χτυπούν την καρδιά σου
θα γίνω χαλί στα όνειρά σου,
κι αν είχα μόνο δυο λεπτά να ζήσω
με τ’ όνομά σου, με τ’ όνομά σου,
μ’ αυτό θα ξεψυχίσω.
Δε σ’ αφήνω, δε σ’ αφήνω,
σπίρτο και φωτιά θα γίνω
να τους βάλω μια φωτιά,
όρκο, όπου θες, θα δώσω,
και πατρίδα θα προδώσω,
φτάνει να ‘χω την δική σου την καρδιά.
|
Ta mátia su ida na klene,
pikróloga kséna na se kene,
su ipane páli gia ména,
ás’ tus na léne, ás’ tus na léne,
échis esí eména.
De s’ afíno, de s’ afíno,
spírto ke fotiá tha gino
na tus válo mia fotiá,
órko, ópu thes, tha dóso,
ke patrída tha prodóso,
ftáni na ‘cho tin dikí su tin kardiá.
An álli chtipun tin kardiá su
tha gino chalí sta ónirá su,
ki an icha móno dio leptá na zíso
me t’ ónomá su, me t’ ónomá su,
m’ aftó tha ksepsichíso.
De s’ afíno, de s’ afíno,
spírto ke fotiá tha gino
na tus válo mia fotiá,
órko, ópu thes, tha dóso,
ke patrída tha prodóso,
ftáni na ‘cho tin dikí su tin kardiá.
|
