Φέγγει στο σκοτάδι μόνο το άγνωστο
και κρύο κάμποσο μου τρώει την ψυχή
είναι το μυαλό μου τόσο άρρωστο
σαν τραύμα άνοσο το αντίο που είχες πει
φέγγει στο σκοτάδι μόνο το άγνωστο
και μου τρώει το κρύο την ψυχή
Δε σ’ αγαπάω, δε σε ζητάω,
δε μου λείπεις, δε σε νοιάζομαι,
δε σε μισώ, πολύ απλά δε σε χρειάζομαι
δεν έχω χρόνο για σένα ούτε λεπτό
σε ξεπερνάω
Δε σ’ αγαπάω, θα στο φωνάζω
έξω από την κλειστή την πόρτα σου
γιατί αυτά ήταν τα τελευταία λόγια σου
και τελευταία έχω ανάγκη να στα πω
σου το χρωστάω
Φέγγει μες στην νύχτα η αγανάκτηση
κι από την κατάθλιψη η τρέλα δυο λεπτά
είναι στο μυαλό μου η απάντηση
μα η κατάληξη δεν είναι πουθενά
Φέγγει μες την νύχτα η αγανάκτηση
και απέχει η τρέλα δυο λεπτά
Δε σ’ αγαπάω, δε σε ζητάω,
δε μου λείπεις, δε σε νοιάζομαι,
δε σε μισώ, πολύ απλά δε σε χρειάζομαι
δεν έχω χρόνο για σένα ούτε λεπτό
σε ξεπερνάω
Δε σ’ αγαπάω, θα στο φωνάζω
έξω από την κλειστή την πόρτα σου
γιατί αυτά ήταν τα τελευταία λόγια σου
και τελευταία έχω ανάγκη να στα πω
σου το χρωστάω
|
Féngi sto skotádi móno to ágnosto
ke krío káboso mu trói tin psichí
ine to mialó mu tóso árrosto
san trafma ánoso to antío pu iches pi
féngi sto skotádi móno to ágnosto
ke mu trói to krío tin psichí
De s’ agapáo, de se zitáo,
de mu lipis, de se niázome,
de se misó, polí aplá de se chriázome
den écho chróno gia séna ute leptó
se ksepernáo
De s’ agapáo, tha sto fonázo
ékso apó tin klistí tin pórta su
giatí aftá ítan ta teleftea lógia su
ke teleftea écho anágki na sta po
su to chrostáo
Féngi mes stin níchta i aganáktisi
ki apó tin katáthlipsi i tréla dio leptá
ine sto mialó mu i apántisi
ma i katáliksi den ine puthená
Féngi mes tin níchta i aganáktisi
ke apéchi i tréla dio leptá
De s’ agapáo, de se zitáo,
de mu lipis, de se niázome,
de se misó, polí aplá de se chriázome
den écho chróno gia séna ute leptó
se ksepernáo
De s’ agapáo, tha sto fonázo
ékso apó tin klistí tin pórta su
giatí aftá ítan ta teleftea lógia su
ke teleftea écho anágki na sta po
su to chrostáo
|