Άφησε με στο όνειρό μου
και στον κόσμο μου να ζω
Μέσα στο παράπονό μου
Ψάχνω εμένα για να βρω
Εσύ μ’ έχεις πληγώσει
Κι απομακρύνεσαι
Μην κάνεις πως λυπάσαι
Μην υποκρίνεσαι
Δε μ’ αγάπησες ποτέ σου
Κι άλλα ψέματα μη λες
Μία απ’ τις συνήθειές σου
Ήμουν όπως ο καφές
Ότι σε θυμίζει καίω
Κι όλα όσα πέρασα
Δε μ’ αγάπησες και κλαίω
Τη ζωή μου έχασα
Μη μου λες πως δεν τελειώνει
Μια αγάπη τόσο απλά
Μα απ’ αυτά που μας χωρίζουν
Μας ενώνουν πιο πολλά
Όσα μου λες το ξέρω
Δεν τα αισθάνεσαι
Αιχμάλωτη στο ψέμα
Μπροστά μου πιάνεσαι
Δε μ’ αγάπησες ποτέ σου
Κι άλλα ψέματα μη λες
Μία απ’ τις συνήθειές σου
Ήμουν όπως ο καφές
Ότι σε θυμίζει καίω
Κι όλα όσα πέρασα
Δε μ’ αγάπησες και κλαίω
Τη ζωή μου έχασα
|
Άfise me sto óniró mu
ke ston kósmo mu na zo
Mésa sto paráponó mu
Psáchno eména gia na vro
Esí m’ échis pligósi
Ki apomakrínese
Min kánis pos lipáse
Min ipokrínese
De m’ agápises poté su
Ki álla psémata mi les
Mía ap’ tis siníthiés su
Ήmun ópos o kafés
Όti se thimízi keo
Ki óla ósa pérasa
De m’ agápises ke kleo
Ti zoí mu échasa
Mi mu les pos den telióni
Mia agápi tóso aplá
Ma ap’ aftá pu mas chorízun
Mas enónun pio pollá
Όsa mu les to kséro
Den ta esthánese
Echmáloti sto pséma
Brostá mu piánese
De m’ agápises poté su
Ki álla psémata mi les
Mía ap’ tis siníthiés su
Ήmun ópos o kafés
Όti se thimízi keo
Ki óla ósa pérasa
De m’ agápises ke kleo
Ti zoí mu échasa
|