Μες στο κύμα πάλι θα τρέξω
με τ’ αγέρι πάλι θα παίξω
φύσα με, φύσα με.
Να ‘ναι η άμμος όλη δική μας
να χτυπά στο στέρνο η ζωή μας
φτάσε με, πιάσε με.
Σ`αυτό το κάστρο
που φτιάχναμε παιδιά
θα βάλω γι’άστρο
τα δυο μας τα κορμιά.
Κι όσο μαλώνουμε, κι όσο φιλιώνουμε
δε μεγαλώνουμε.
Κι όσο χανόμαστε κι όσο ανταμώνουμε
δε μεγαλώνουμε.
Όσο θα λάμπουνε τα βλέμματά μας
θα είμαστε οι δυο μας για πάντα παιδιά.
Ό,τι κι αν γίνουνε τα σώματά μας
θα είμαστε οι δυο μας για πάντα παιδιά.
Μ’ ένα σύνθημα βγαίνω έξω
μες στο χιόνι πάλι θα τρέξω
φύσα με, φύσα με.
Τ’ άσπρο θέλω πάντα δικό μας
φτιάχνω μέλλον με το υλικό μας
φτάσε με, πιάσε με.
Κι όμως θα λάμπει
το χιόνι στα κλαδιά
όλη η αγάπη
θα λιώνει στην καρδιά.
|
Mes sto kíma páli tha trékso
me t’ agéri páli tha pekso
físa me, físa me.
Na ‘ne i ámmos óli dikí mas
na chtipá sto stérno i zoí mas
ftáse me, piáse me.
S`aftó to kástro
pu ftiáchname pediá
tha válo gi’ástro
ta dio mas ta kormiá.
Ki óso malónume, ki óso filiónume
de megalónume.
Ki óso chanómaste ki óso antamónume
de megalónume.
Όso tha lábune ta vlémmatá mas
tha imaste i dio mas gia pánta pediá.
Ό,ti ki an ginune ta sómatá mas
tha imaste i dio mas gia pánta pediá.
M’ éna sínthima vgeno ékso
mes sto chióni páli tha trékso
físa me, físa me.
T’ áspro thélo pánta dikó mas
ftiáchno méllon me to ilikó mas
ftáse me, piáse me.
Ki ómos tha lábi
to chióni sta kladiá
óli i agápi
tha lióni stin kardiá.
|