Κάθε φορά που μ’ αδικείς
νιώθω πως κλέβεις μια σταγόνα της ψυχής
κάθε φορά σε συγχωρώ μα δεν αντέχω άλλο πια να σ’ αγαπώ
Και δε φοβάμαι να στο πω
πως τώρα πια δε σ’ αγαπάω
νιώθω καλύτερα εγώ τώρα που ξέρω τι ζητάω
δε σε φοβάμαι κι αν τολμάς
να με κοιτάς όπως θα φεύγω
μ’ ένα μου βλέμμα θα στο πω
πως πια δε σ’ αγαπώ
Κάθε φορά που με πονάς
νιώθω πως κλέβεις ένα χτύπο της καρδιάς
κι αν μες στα μάτια μου κρυφτείς
θα ’ναι το τελευταίο δάκρυ που θα δεις
Και δε φοβάμαι να στο πω
πως τώρα πια δε σ’ αγαπάω
νιώθω καλύτερα εγώ τώρα που ξέρω τι ζητάω
δε σε φοβάμαι κι αν τολμάς
να με κοιτάς όπως θα φεύγω
μ’ ένα μου βλέμμα θα στο πω
πως πια δε σ’ αγαπώ
|
Káthe forá pu m’ adikis
niótho pos klévis mia stagóna tis psichís
káthe forá se sigchoró ma den antécho állo pia na s’ agapó
Ke de fováme na sto po
pos tóra pia de s’ agapáo
niótho kalítera egó tóra pu kséro ti zitáo
de se fováme ki an tolmás
na me kitás ópos tha fevgo
m’ éna mu vlémma tha sto po
pos pia de s’ agapó
Káthe forá pu me ponás
niótho pos klévis éna chtípo tis kardiás
ki an mes sta mátia mu kriftis
tha ’ne to telefteo dákri pu tha dis
Ke de fováme na sto po
pos tóra pia de s’ agapáo
niótho kalítera egó tóra pu kséro ti zitáo
de se fováme ki an tolmás
na me kitás ópos tha fevgo
m’ éna mu vlémma tha sto po
pos pia de s’ agapó
|