Ζω , σ’ ένα δικό μου μαγικό ωκεανό Γεμάτο κύματα και ιδέες το μυαλό Με χρυσαφένιες καλημέρες ξεκινώ
Δροσοσταλίδες λαμπερές αναζητώ Να τις στριμώχνω στις σελίδες προσπαθώ Τα παραμύθια να ‘χουν πάντα ήλιο
Κι έτσι οι στιγμές , μένουν ζωντανές Μέσα στο βυθό της καρδιάς σου Μένεις πάντα παιδί , με ψυχή δυνατή Κι έχεις όλο τον κόσμο μπροστά σου
Γελώ, σαν κολυμπάω όλο τον κόσμο εξερευνώ Μαργαριτάρι στα πτερύγια φυλαχτό Δροσοσταλίδα στο λαιμό φοράω
Να έχουν οι λέξεις που διαβάζεις μια δροσιά Κι όταν θα δεις μέσα απ’ τη γνώση καθαρά Τα παραμύθια θα ‘χουν πάντα ήλιο
Κι έτσι οι στιγμές , μένουν ζωντανές Μέσα στο βυθό της καρδιάς σου Μένεις πάντα παιδί , με ψυχή δυνατή Κι έχεις όλο τον κόσμο μπροστά σου
|
Zo , s’ éna dikó mu magikó okeanó Gemáto kímata ke idées to mialó Me chrisafénies kaliméres ksekinó
Drosostalídes laberés anazitó Na tis strimóchno stis selídes prospathó Ta paramíthia na ‘chun pánta ílio
Ki étsi i stigmés , ménun zontanés Mésa sto vithó tis kardiás su Ménis pánta pedí , me psichí dinatí Ki échis ólo ton kósmo brostá su
Geló, san kolibáo ólo ton kósmo ekserevnó Margaritári sta pterígia filachtó Drosostalída sto lemó foráo
Na échun i léksis pu diavázis mia drosiá Ki ótan tha dis mésa ap’ ti gnósi kathará Ta paramíthia tha ‘chun pánta ílio
Ki étsi i stigmés , ménun zontanés Mésa sto vithó tis kardiás su Ménis pánta pedí , me psichí dinatí Ki échis ólo ton kósmo brostá su
|