Σαν γυναίκα γεννά
στο χώμα η νύχτα το πρωί
κι όλα αντέχουν ξανά
και γίνονται ζωή.
Ποια παλιά κιβωτός
μέσα απ’ του χρόνου τις στοές
βγάζει ακόμα στο φως
ζευγάρια αναπνοές.
Δυνατά, δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
Δυνατά, δυνατά
σ’ ένα θέαμα κοινό
Δυνατά, δυνατά
κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά
όλα τα περιφρονώ
Μα σαν γυναίκα γεννά
στο χώμα η νύχτα το πρωί
κι όλα αντέχουν ξανά
και γίνονται ζωή
Ποια παλιά κιβωτός
μέσα απ’ του χρόνου στοές
βγάζει ακόμα στο φως
ζευγάρια αναπνοές.
Δυνατά, δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
Κι αναμμένο πετά
σπίρτο η γη στον ουρανό
Δυνατά, δυνατά
κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά
όλα τα περιφρονώ
Κι όλο κάτι λέω
κάποια αγάπη κλαίω
κι όλο μέσα μου θρηνώ χαλάσματα
Με τα χρόνια μου
στα σεντόνια μου
σαν φαντάσματα.
Δεν υπάρχουν πολλά
που να τα ελπίζουμε μαζί
κοίτα, κοίτα ψηλά
κι άλλος αιώνας ζει.
|
San gineka genná
sto chóma i níchta to pri
ki óla antéchun ksaná
ke ginonte zoí.
Pia paliá kivotós
mésa ap’ tu chrónu tis stoés
vgázi akóma sto fos
zevgária anapnoés.
Dinatá, dinatá
ginan óla dinatá t’ adínata
Dinatá, dinatá
s’ éna théama kinó
Dinatá, dinatá
ki ópos páne tu choru ta vímata
me ta chéria anichtá
óla ta perifronó
Ma san gineka genná
sto chóma i níchta to pri
ki óla antéchun ksaná
ke ginonte zoí
Pia paliá kivotós
mésa ap’ tu chrónu stoés
vgázi akóma sto fos
zevgária anapnoés.
Dinatá, dinatá
ginan óla dinatá t’ adínata
Ki anamméno petá
spírto i gi ston uranó
Dinatá, dinatá
ki ópos páne tu choru ta vímata
me ta chéria anichtá
óla ta perifronó
Ki ólo káti léo
kápia agápi kleo
ki ólo mésa mu thrinó chalásmata
Me ta chrónia mu
sta sentónia mu
san fantásmata.
Den ipárchun pollá
pu na ta elpízume mazí
kita, kita psilá
ki állos eónas zi.
|