Αφού δε θέλεις πια τα μάτια σου να βλέπω
πάνω στα μαύρα σου μαλλιά φιλιά να πλέκω
να σ’ αγαπώ όπως παλιά μικρή μαντόνα
να σε ζεσταίνω στου Φλεβάρη το χειμώνα
Απόψε παίρνω το παλιό λεωφορείο
όσα μου είπες δεν τα πέρασα γι’ αστείο
αφού δε θέλεις πια στην πόρτα σου να στέκω
σαν το ζητιάνο με το τρύπιο το γιλέκο
Γιατί δε μου `δωσες ποτέ μια ευκαιρία
στης περηφάνιας σου την έξαλλη πορεία
στου ταξιδιού σου την απάτη σεργιανίζω
και μα την πίστη μου δε θέλω πια να ελπίζω
|
Afu de thélis pia ta mátia su na vlépo
páno sta mavra su malliá filiá na pléko
na s’ agapó ópos paliá mikrí mantóna
na se zesteno stu Flevári to chimóna
Apópse perno to palió leoforio
ósa mu ipes den ta pérasa gi’ astio
afu de thélis pia stin pórta su na stéko
san to zitiáno me to trípio to giléko
Giatí de mu `doses poté mia efkería
stis perifánias su tin éksalli poria
stu taksidiu su tin apáti sergianízo
ke ma tin písti mu de thélo pia na elpízo
|