|
Μα γιατί πονάω και γιατί σε σκέφτομαι ακόμα
αφού πάντα ήσουν μακριά απ’ το δικό μου σώμα.
Μα γιατί πονάω τίποτα δεν είχες για να δώσεις
και δε βρήκες θάρρος λέξη να μου πεις πριν με τελειώσεις.
Εγώ φταίω που σε έκανα θεό μου,
εγώ φταίω που σε νόμιζα άνθρωπο μου.
Εγώ φταίω γιατί στα δικά σου μάτια
παραδόθηκα και μ’ έκανες κομμάτια.
Φταίω εγώ.
Μα γιατί μου λείπεις, τίποτα δεν είχα από σένα
κι όσα κι αν σου είπα λέξη δεν κατάλαβες για μένα.
Μα γιατί μου λείπεις, εσύ δεν μπορούσες ν’ αγαπήσεις
πάλι την καρδιά μου θα πληγώσεις αν ξαναγυρίσεις.
Εγώ φταίω που σε έκανα θεό μου,
εγώ φταίω που σε νόμιζα άνθρωπο μου.
Εγώ φταίω γιατί στα δικά σου μάτια
παραδόθηκα και μ’ έκανες κομμάτια.
Φταίω εγώ.
|
Ma giatí ponáo ke giatí se skéftome akóma
afu pánta ísun makriá ap’ to dikó mu sóma.
Ma giatí ponáo típota den iches gia na dósis
ke de vríkes thárros léksi na mu pis prin me teliósis.
Egó fteo pu se ékana theó mu,
egó fteo pu se nómiza ánthropo mu.
Egó fteo giatí sta diká su mátia
paradóthika ke m’ ékanes kommátia.
Fteo egó.
Ma giatí mu lipis, típota den icha apó séna
ki ósa ki an su ipa léksi den katálaves gia ména.
Ma giatí mu lipis, esí den boruses n’ agapísis
páli tin kardiá mu tha pligósis an ksanagirísis.
Egó fteo pu se ékana theó mu,
egó fteo pu se nómiza ánthropo mu.
Egó fteo giatí sta diká su mátia
paradóthika ke m’ ékanes kommátia.
Fteo egó.
|
