Ήρθα μεσάνυχτα και βάλε,
να βάλω ένα φινάλε, να κάψω τα παλιά,
κι όμως, πάλι δε θα μπορέσω,
στα χέρια σου θα πέσω διψώντας για φιλιά.
Είμ’ αυτός που είμαι, τι να κάνω,
μια ζωή με σένανε τρελός,
σε κοιτώ από κάτω μέχρι πάνω
κι αναβάλλεται ο χωρισμός.
Νιώθω, πως τώρα, τελευταία,
στο τέλος μου, μοιραία, εσύ με οδηγείς,
κι όμως μου φτάνει να μ’ αγγίξεις
και προκαλείς εκρήξεις στα βάθη της ψυχής.
Είμ’ αυτός που είμαι, τι να κάνω,
μια ζωή με σένανε τρελός,
σε κοιτώ από κάτω μέχρι πάνω
κι αναβάλλεται ο χωρισμός.
|
Ήrtha mesánichta ke vále,
na válo éna finále, na kápso ta paliá,
ki ómos, páli de tha boréso,
sta chéria su tha péso dipsóntas gia filiá.
Im’ aftós pu ime, ti na káno,
mia zoí me sénane trelós,
se kitó apó káto méchri páno
ki anavállete o chorismós.
Niótho, pos tóra, teleftea,
sto télos mu, mirea, esí me odigis,
ki ómos mu ftáni na m’ angiksis
ke prokalis ekríksis sta váthi tis psichís.
Im’ aftós pu ime, ti na káno,
mia zoí me sénane trelós,
se kitó apó káto méchri páno
ki anavállete o chorismós.
|