Έχει μείνει καφές στο φλιτζάνι
και στο τζάμι σταγόνες βροχή
που πολύ μ’ αγαπάς δε μου φτάνει
που πολύ σ’ αγαπώ δεν αρκεί
Νιώθω μόνη πολύ και φοβάμαι
και δε θέλω αλήθεια να πω
όσα έχεις αφήσει μιλάνε
όσα γύρω κοιτώ
όλα έχουν φωνή σ’ αγαπώ
Γιατί έξω έχει κρύο
και με έχει πιάσει μια στενοχώρια
γιατί έξω έχει κρύο
και εμείς οι δύο είμαστε χώρια
Έχω ένα φιλί να θυμάμαι
ένα χάδι και μια σου ματιά
η αγάπη ρωτάω που να ‘ναι
κι ούτε εσύ δε μου λες τώρα πια
Εγώ έχω κρυφτεί στο σκοτάδι
και να θες δεν μπορείς να με δεις
το φιλί σου δε φέγγει το βράδυ
κι όσο κι αν προσπαθείς
δεν μπορείς σ’ αγαπώ να μου πεις
Γιατί έξω έχει κρύο
και με έχει πιάσει μια στενοχώρια
γιατί έξω έχει κρύο
και εμείς οι δύο είμαστε χώρια
|
Έchi mini kafés sto flitzáni
ke sto tzámi stagónes vrochí
pu polí m’ agapás de mu ftáni
pu polí s’ agapó den arki
Niótho móni polí ke fováme
ke de thélo alíthia na po
ósa échis afísi miláne
ósa giro kitó
óla échun foní s’ agapó
Giatí ékso échi krío
ke me échi piási mia stenochória
giatí ékso échi krío
ke emis i dío imaste chória
Έcho éna filí na thimáme
éna chádi ke mia su matiá
i agápi rotáo pu na ‘ne
ki ute esí de mu les tóra pia
Egó écho krifti sto skotádi
ke na thes den boris na me dis
to filí su de féngi to vrádi
ki óso ki an prospathis
den boris s’ agapó na mu pis
Giatí ékso échi krío
ke me échi piási mia stenochória
giatí ékso échi krío
ke emis i dío imaste chória
|