|
Δεν εκτιμάς αυτά που έκανα για `σένα
δεν αγαπάς τον εαυτό σου και κανέναν
εσύ πιστεύεις στις εφήμερες αγάπες
ζεις στο παρόν με ουτοπίες κι αυταπάτες.
Είν’ η καρδιά σου άπιστη
κι αγάπη δεν μπορείς να δίνεις,
μόνη κι ανυπεράσπιστη
μια μέρα τελικά θα μείνεις,
Είν’ η καρδιά σου άπιστη
κι εμένα δεν μπορείς να νιώσεις,
τώρα είσ’ αμετάπειστη
μα κάποτε θα μετανιώσεις.
Πως το μπορείς, λοιπόν, αδιάφορη να δείχνεις
και στη φωτιά, εσύ, τα όνειρα να ρίχνεις,
μαζί μου ήρθες να περάσεις κάποια βράδια
όμως αλλού χαρίζεις όνειρα και χάδια.
Είν’ η καρδιά σου άπιστη
κι αγάπη δεν μπορείς να δίνεις,
μόνη κι ανυπεράσπιστη
μια μέρα τελικά θα μείνεις,
Είν’ η καρδιά σου άπιστη
κι εμένα δεν μπορείς να νιώσεις,
τώρα είσ’ αμετάπειστη
μα κάποτε θα μετανιώσεις.
|
Den ektimás aftá pu ékana gia `séna
den agapás ton eaftó su ke kanénan
esí pistevis stis efímeres agápes
zis sto parón me utopíes ki aftapátes.
In’ i kardiá su ápisti
ki agápi den boris na dínis,
móni ki aniperáspisti
mia méra teliká tha minis,
In’ i kardiá su ápisti
ki eména den boris na niósis,
tóra is’ ametápisti
ma kápote tha metaniósis.
Pos to boris, lipón, adiáfori na dichnis
ke sti fotiá, esí, ta ónira na ríchnis,
mazí mu írthes na perásis kápia vrádia
ómos allu charízis ónira ke chádia.
In’ i kardiá su ápisti
ki agápi den boris na dínis,
móni ki aniperáspisti
mia méra teliká tha minis,
In’ i kardiá su ápisti
ki eména den boris na niósis,
tóra is’ ametápisti
ma kápote tha metaniósis.
|
