|
Είσαι εσύ, στο αίμα μου γλυκό κρασί.
Είμαι εγώ, το μύθο να σου τραγουδώ.
Μου μιλάς, είναι οι λέξεις σου γροθιά.
Δεν πονάς, είναι τα χάδια σου σπαθιά.
Στο άγγιγμα των σωμάτων.
Αγκαλιασμένοι μες στο φως
σου λέω παραμύθια
κι όταν μπροστά σου είμαι φτωχός
με σφίγγεις μες στα στήθια.
Ωωωωωωω…
Είσαι εσύ, φέρνεις μιαν εποχή χρυσή.
Είμαι εγώ, στη δόξα να σε οδηγώ.
Μου μιλάς, τι ‘ναι αγάπη δε ρωτάς.
Δεν πονάς, ξέρεις το δάκρυ να κρατάς.
Στο άγγιγμα των σωμάτων.
Αγκαλιασμένοι μες στο φως
σου λέω παραμύθια
κι όταν μπροστά σου είμαι φτωχός
με σφίγγεις μες στα στήθια.
Ωωωωωωω…
Είσαι εσύ…
Είμαι εγώ…
Αγκαλιασμένοι μες στο φως
σου λέω παραμύθια
κι όταν μπροστά σου είμαι φτωχός
με σφίγγεις μες στα στήθια.
Ωωωωωωω…
|
Ise esí, sto ema mu glikó krasí.
Ime egó, to mítho na su tragudó.
Mu milás, ine i léksis su grothiá.
Den ponás, ine ta chádia su spathiá.
Sto ángigma ton somáton.
Agkaliasméni mes sto fos
su léo paramíthia
ki ótan brostá su ime ftochós
me sfíngis mes sta stíthia.
Ooooooo…
Ise esí, férnis mian epochí chrisí.
Ime egó, sti dóksa na se odigó.
Mu milás, ti ‘ne agápi de rotás.
Den ponás, kséris to dákri na kratás.
Sto ángigma ton somáton.
Agkaliasméni mes sto fos
su léo paramíthia
ki ótan brostá su ime ftochós
me sfíngis mes sta stíthia.
Ooooooo…
Ise esí…
Ime egó…
Agkaliasméni mes sto fos
su léo paramíthia
ki ótan brostá su ime ftochós
me sfíngis mes sta stíthia.
Ooooooo…
|
