Τι ‘ναι αυτό που φοβάμαι
τι ‘ναι αυτό που τρέμω και ζητώ
μα δεν βρίσκω λόγια να το πω.
Έρωτας να ‘ναι τάχα,
σαν αυτόν που χρόνια αναζητώ,
να τον ζήσω κι όχι να τον πω.
Έλα, έλα να το ζήσουμε αυτό
έλα, η ζωή μας χρωστάει.
Έλα, έλα κι αν κοιμάμαι βαθιά,
χτύπα, το κορμί ξενυχτάει.
Τι ‘ναι αυτό που φοβάμαι
και μαζί σου παίζω το κρυφτό
μα δεν βρίσκω τόπο να κρυφτώ.
Με κοιτάς και το νιώθω,
πως μαζί θα πιάσουμε βυθό
κι όμως δε με νοιάζει να σωθώ.
Έλα, έλα να το ζήσουμε αυτό
έλα, η ζωή μας χρωστάει.
Έλα, έλα κι αν κοιμάμαι βαθιά,
χτύπα, το κορμί ξενυχτάει.
|
Ti ‘ne aftó pu fováme
ti ‘ne aftó pu trémo ke zitó
ma den vrísko lógia na to po.
Έrotas na ‘ne tácha,
san aftón pu chrónia anazitó,
na ton zíso ki óchi na ton po.
Έla, éla na to zísume aftó
éla, i zoí mas chrostái.
Έla, éla ki an kimáme vathiá,
chtípa, to kormí ksenichtái.
Ti ‘ne aftó pu fováme
ke mazí su pezo to kriftó
ma den vrísko tópo na kriftó.
Me kitás ke to niótho,
pos mazí tha piásume vithó
ki ómos de me niázi na sothó.
Έla, éla na to zísume aftó
éla, i zoí mas chrostái.
Έla, éla ki an kimáme vathiá,
chtípa, to kormí ksenichtái.
|