Απόψε πάλι είμαστε εγώ κι η μοναξιά μου
εσένανε θυμόμαστε μα κλαίω μόνο εγώ
στα μάτια μου τα μάτια σου στα χείλη τ’όνομά σου
και μέσα από παράπονο μια χάρη σου ζητώ
Έλα απόψε που πονάω
και κάτσε εκεί στα σκοτεινά
κι αν δε θέλεις μη μιλήσεις
μόνο να σ’ έχω εδώ κοντά
Έλα απόψε που πονάω
έλα απόψε να χαρείς
μες στη φωτιά που ’χεις ανάψει
έλα τι έκαψες να δεις
Αυτή τη νύχτα έφτασα νομίζω στα όριά μου
δεν θέλω ότι έφυγες να το παραδεχτώ
τα χέρια μου απλώνονται ν’ αγγίξουν τη σκιά σου
κι αν λίγο με αγάπησες μια χάρη σου ζητώ
Έλα απόψε που πονάω
και κάτσε εκεί στα σκοτεινά
κι αν δε θέλεις μη μιλήσεις
μόνο να σ’ έχω εδώ κοντά
Έλα απόψε που πονάω
έλα απόψε να χαρείς
μες στη φωτιά που ’χεις ανάψει
έλα τι έκαψες να δεις
|
Apópse páli imaste egó ki i monaksiá mu
esénane thimómaste ma kleo móno egó
sta mátia mu ta mátia su sta chili t’ónomá su
ke mésa apó parápono mia chári su zitó
Έla apópse pu ponáo
ke kátse eki sta skotiná
ki an de thélis mi milísis
móno na s’ écho edó kontá
Έla apópse pu ponáo
éla apópse na charis
mes sti fotiá pu ’chis anápsi
éla ti ékapses na dis
Aftí ti níchta éftasa nomízo sta óriá mu
den thélo óti éfiges na to paradechtó
ta chéria mu aplónonte n’ angiksun ti skiá su
ki an lígo me agápises mia chári su zitó
Έla apópse pu ponáo
ke kátse eki sta skotiná
ki an de thélis mi milísis
móno na s’ écho edó kontá
Έla apópse pu ponáo
éla apópse na charis
mes sti fotiá pu ’chis anápsi
éla ti ékapses na dis
|