Όσο και να σε λατρεύω
όσο και να σ’ αγαπώ
για τον πρώτο ερωτά μου
ένα έχω να σου πω
Μη ζητάς να μου θυμίζεις
τον παλιό μου εαυτό
είναι κάτι περασμένο
και μιλήσαμε γι’ αυτό
Φύγε απ’ τη Χίμαιρα
κι έλα στο σήμερα
Ζήσε την άνοιξη
σαν χελιδόνι
Μπορεί το αύριο
κι αυτό το αύριο
να γίνει ανάμνηση,
να μας πληγώνει
Όσο και να σε πιστεύω
όσο και αν σε λαχταρώ
για τον πρώτο έρωτα μου
να μου λες δεν το μπορώ
Μη γυρνάς στα περασμένα
είναι όνειρα νεκρά
φέρνουν μαύρες αναμνήσεις
και ενθύμια πικρά
|
Όso ke na se latrevo
óso ke na s’ agapó
gia ton próto erotá mu
éna écho na su po
Mi zitás na mu thimízis
ton palió mu eaftó
ine káti perasméno
ke milísame gi’ aftó
Fíge ap’ ti Chímera
ki éla sto símera
Zíse tin ániksi
san chelidóni
Bori to avrio
ki aftó to avrio
na gini anámnisi,
na mas pligóni
Όso ke na se pistevo
óso ke an se lachtaró
gia ton próto érota mu
na mu les den to boró
Mi girnás sta perasména
ine ónira nekrá
férnun mavres anamnísis
ke enthímia pikrá
|