Επτά ποτάμια | Eptá potámia

Κύλησε το ποταμάκι το πορτοκαλί
είναι που οι πεταλούδες πάνε σε γιορτή.

Μέσα απ’ τη σπηλιά αναβλύζει πράσινη πηγή
απ’ τα λέπια κάποιου δράκου που `χει χτενιστεί.

Χίλιες κόκκινες καρδούλες μπήκαν στη σειρά
κι ένα κόκκινο ποτάμι πήρε να κυλά.

Κάθε που θα πλημμυρίσει γίνεται γιορτή
και γεμίζει με αγάπη κάθε τι στη γη.

Το ‘σκασαν απ’ τις σελίδες λέξεις κι αριθμοί
για να φτιάξουν το ρυάκι το μενεξεδί.

Τα όνειρά μας τα γαλάζια φύγαν ξαφνικά
και γλιστρήσαν σαν ποτάμι μες στην ξεγνοιασιά.

Και στο τέλος τ’ αστεράκια μπήκαν στη σειρά
και το μπλε το ποταμάκι φτιάξαν στα ψηλά.

Τρέχουνε τα ποταμάκια τα χρωματιστά
μέσα σ’ ανθισμένους κήπους, πόλεις και χωριά.

Χέρι χέρι μες στη λίμνη πάνε να λουστούν
με ένα παραμύθι να ξελογιαστούν.

Τότε ο ουρανός πετάει μία πετονιά
και τραβάει από τη λίμνη όλα τα νερά.

Και προβάλλει ένα τόξο τόσο φωτεινό
μια κορδέλα που ενώνει γη και ουρανό.

Kílise to potamáki to portokalí
ine pu i petaludes páne se giortí.

Mésa ap’ ti spiliá anavlízi prásini pigí
ap’ ta lépia kápiu dráku pu `chi chtenisti.

Chílies kókkines kardules bíkan sti sirá
ki éna kókkino potámi píre na kilá.

Káthe pu tha plimmirísi ginete giortí
ke gemízi me agápi káthe ti sti gi.

To ‘skasan ap’ tis selídes léksis ki arithmi
gia na ftiáksun to riáki to meneksedí.

Ta ónirá mas ta galázia fígan ksafniká
ke glistrísan san potámi mes stin ksegniasiá.

Ke sto télos t’ asterákia bíkan sti sirá
ke to ble to potamáki ftiáksan sta psilá.

Tréchune ta potamákia ta chromatistá
mésa s’ anthisménus kípus, pólis ke choriá.

Chéri chéri mes sti límni páne na lustun
me éna paramíthi na kselogiastun.

Tóte o uranós petái mía petoniá
ke travái apó ti límni óla ta nerá.

Ke proválli éna tókso tóso fotinó
mia kordéla pu enóni gi ke uranó.