|
Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου.
Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του.
Ας είν’ ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.
Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το τάξανε πολλοί
κι όμως δεν μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.
Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι
Αυτό το ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.
|
Kaimós alíthia na pernó
tu érota páli to stenó
óspu na pési i skotiniá
mia méra tu thanátu.
Stenó vathí ke thliveró
pu tha thimáme gia keró
ti mu stichízi stin kardiá
to ksanapérasmá tu.
As in’ ostóso, ti ofeli
girevo pánta to filí
sternó filí, próto filí
ke me lachtára pósi.
Girevo pánta to filí
ach, kardiá mu
pu mu to táksane polli
ki ómos den bórese kanis
poté na mu to dósi.
Ίsos mia méra ótan chathó
girnóntas páli sto vithó
ke me ti níchta mistiká
ginume páli teri
Aftó to anevreto filí
pu to lachtárisa polí
san mia paliá tis ofilí
na mu to ksanaféri.
|
