Έρχεσαι και κλαις
εσύ για τίποτα δε φταις,
τι να κάνω που
ανήκω αλλού;
Έρχεσαι και κλαις
και με γεμίζεις ενοχές,
τι να κάνω που
χαρίζω τα βράδια μου αλλού;
Μην κάνεις πως δε με καταλαβαίνεις
μη γυρίζεις και μην επιμένεις,
ότι έγινε, έγινε, ότι είπαμε, είπαμε,
τελειώσαμε εδώ, πρέπει να πηγαίνεις.
Έρχεσαι και κλαις
συνέχεια ψάχνεις αφορμές,
τις κασέτες θες
και το μπουφάν που φόραγες.
Έρχεσαι λοιπόν
κι ας είσαι πλέον παρελθόν,
όμως δεν μπορώ
ανήκω αλλού προς το παρόν.
Μην κάνεις πως δε με καταλαβαίνεις
μη γυρίζεις και μην επιμένεις,
ότι έγινε, έγινε, ότι είπαμε, είπαμε,
τελειώσαμε εδώ, πρέπει να πηγαίνεις.
|
Έrchese ke kles
esí gia típota de ftes,
ti na káno pu
aníko allu;
Έrchese ke kles
ke me gemízis enochés,
ti na káno pu
charízo ta vrádia mu allu;
Min kánis pos de me katalavenis
mi girízis ke min epiménis,
óti égine, égine, óti ipame, ipame,
teliósame edó, prépi na pigenis.
Έrchese ke kles
sinéchia psáchnis aformés,
tis kasétes thes
ke to bufán pu fórages.
Έrchese lipón
ki as ise pléon parelthón,
ómos den boró
aníko allu pros to parón.
Min kánis pos de me katalavenis
mi girízis ke min epiménis,
óti égine, égine, óti ipame, ipame,
teliósame edó, prépi na pigenis.
|