Μεσάνυχτα κι η ώρα μία
κι εγώ σε μια αμαξοστοιχία έρχομαι,
σταθμούς και τούνελ θα περάσω,
Θεσσαλονίκη για να φτάσω, έρχομαι,
να βρω δυο μάτια αγαπημένα,
παράξενα και λατρεμένα έρχομαι.
Έρχομαι, έρχομαι, έρχομαι να γίνουμε ένα,
καίγομαι, καίγομαι, καίγομαι μακριά από σένα.
Μεσάνυχτα και δεν αντέχω
άλλο κοντά μου να μη σ’ έχω, έρχομαι,
η κάθε ώρα με σκοτώνει
κι η αγωνία μεγαλώνει, έρχομαι,
να βρω δυο μάτια αγαπημένα,
ερωτικά και λατρεμένα έρχομαι.
Έρχομαι, έρχομαι, έρχομαι να γίνουμε ένα,
καίγομαι, καίγομαι, καίγομαι μακριά από σένα.
|
Mesánichta ki i óra mía
ki egó se mia amaksostichía érchome,
stathmus ke tunel tha peráso,
Thessaloníki gia na ftáso, érchome,
na vro dio mátia agapiména,
paráksena ke latreména érchome.
Έrchome, érchome, érchome na ginume éna,
kegome, kegome, kegome makriá apó séna.
Mesánichta ke den antécho
állo kontá mu na mi s’ écho, érchome,
i káthe óra me skotóni
ki i agonía megalóni, érchome,
na vro dio mátia agapiména,
erotiká ke latreména érchome.
Έrchome, érchome, érchome na ginume éna,
kegome, kegome, kegome makriá apó séna.
|