Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω
Γιατί με άφησες το δυστυχή
Γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο
Πρόσεξε γιατί μπορεί να σε σκοτώσω
Δεν αντέχω να σε βλέπω μ’ άλλους να γυρνάς
Γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο
Πρόσεξε γιατί μπορεί να σε σκοτώσω
Πάψε πλέον να με τυραννάς
Η μόνη μου λαχτάρα κι ευτυχία
Και τ’ όνειρο μου φως μου είσαι εσύ
Σε αγαπώ πως να στο πω καλέ μου πίσω έλα
Μη με παρατάς και κάνω καμιά τρέλα
Στο `χω πει χωρίς εσένανε να ζήσω δεν μπορώ
Σε αγαπώ πως να στο πω μωρό μου πίσω έλα
Μη με παρατάς και κάνω καμιά τρέλα
Γύρισε ξανά σε συγχωρώ
|
Esí ise i etía pu ipoféro
Giatí me áfises to distichí
Giatí me kánis na ponó na ipoféro tóso
Prósekse giatí bori na se skotóso
Den antécho na se vlépo m’ állus na girnás
Giatí me kánis na ponó na ipoféro tóso
Prósekse giatí bori na se skotóso
Pápse pléon na me tirannás
I móni mu lachtára ki eftichía
Ke t’ óniro mu fos mu ise esí
Se agapó pos na sto po kalé mu píso éla
Mi me paratás ke káno kamiá tréla
Sto `cho pi chorís esénane na zíso den boró
Se agapó pos na sto po moró mu píso éla
Mi me paratás ke káno kamiá tréla
Girise ksaná se sigchoró
|