Πρώτα εγώ το βήμα κάνω
πέφτω στη φωτιά, πρώτα εγώ
δίνομαι κι ό,τι αρχίζω
το μοιράζομαι, σ’ το χαρίζω.
Μα εσύ, εσύ το χαλάς
γιατί το κρατάς για σένα
το δικό μας θέλεις για δικό σου
εσύ, εσύ το χαλάς
στο τέρμα με πας, μ’ αφήνεις
το δικό μας θέλεις για δικό σου
Πάντα εγώ δρόμο ανοίγω
το δικό σου πόνο σβήνω εγώ
μια ξεχνάς, μια ξεχνιέσαι
ποιος να φταίει μετά αναρωτιέσαι.
Μα εσύ, εσύ το χαλάς
γιατί το κρατάς για σένα
το δικό μας θέλεις για δικό σου
εσύ, εσύ το χαλάς
στο τέρμα με πας, μ’ αφήνεις
το δικό μας θέλεις για δικό σου
|
Próta egó to víma káno
péfto sti fotiá, próta egó
dínome ki ó,ti archízo
to mirázome, s’ to charízo.
Ma esí, esí to chalás
giatí to kratás gia séna
to dikó mas thélis gia dikó su
esí, esí to chalás
sto térma me pas, m’ afínis
to dikó mas thélis gia dikó su
Pánta egó drómo anigo
to dikó su póno svíno egó
mia ksechnás, mia ksechniése
pios na ftei metá anarotiése.
Ma esí, esí to chalás
giatí to kratás gia séna
to dikó mas thélis gia dikó su
esí, esí to chalás
sto térma me pas, m’ afínis
to dikó mas thélis gia dikó su
|