Του φθινοπώρου τη σιωπή
τώρα που έφυγες εσύ έχει η καρδιά μου
Με θολωμένο το μυαλό πίνω
και μόνος συζητώ με τη σκιά μου
Στου χωρισμού τη διαδρομή
κάθε μου βήμα ακολουθεί η μοναξιά μου
Θα σ’αγαπάω μέχρι ο ήλιος να παγώσει
θα σ’ αγαπώ μέχρι η γη να ερημώσει
έτσι είχες πει…
μα κοίτα ακόμα που χαράζει
κι η γη με χρώματα αλλάζει
που είναι η αγάπη σου
κι οι όρκοι που ’χες πει
ψέματα όλα ένα ψέμα ήσουν κι εσύ…
Του φθινοπώρου τη σιωπή
τώρα που έφυγες εσύ έχει η καρδιά μου
τρέμει στα πόδια μου η γη
ραγίζει τώρα σαν γυαλί στα βήματά μου
ας ήταν ψέμα η στιγμή
μόνο μιας νύχτας η πληγή στα όνειρά μου
Θα σ’αγαπάω μέχρι ο ήλιος να παγώσει
θα σ’ αγαπώ μέχρι η γη να ερημώσει
έτσι είχες πει…
μα κοίτα ακόμα που χαράζει
κι η γη με χρώματα αλλάζει
που είναι η αγάπη σου
κι οι όρκοι που ’χες πει
ψέματα όλα ένα ψέμα ήσουν κι εσύ…
|
Tu fthinopóru ti siopí
tóra pu éfiges esí échi i kardiá mu
Me tholoméno to mialó píno
ke mónos sizitó me ti skiá mu
Stu chorismu ti diadromí
káthe mu víma akoluthi i monaksiá mu
Tha s’agapáo méchri o ílios na pagósi
tha s’ agapó méchri i gi na erimósi
étsi iches pi…
ma kita akóma pu charázi
ki i gi me chrómata allázi
pu ine i agápi su
ki i órki pu ’ches pi
psémata óla éna pséma ísun ki esí…
Tu fthinopóru ti siopí
tóra pu éfiges esí échi i kardiá mu
trémi sta pódia mu i gi
ragizi tóra san gialí sta vímatá mu
as ítan pséma i stigmí
móno mias níchtas i pligí sta ónirá mu
Tha s’agapáo méchri o ílios na pagósi
tha s’ agapó méchri i gi na erimósi
étsi iches pi…
ma kita akóma pu charázi
ki i gi me chrómata allázi
pu ine i agápi su
ki i órki pu ’ches pi
psémata óla éna pséma ísun ki esí…
|