|
Όσο πιο πολύ σε θέλω τόσο δε σε βρίσκω
στις παρενθέσεις μου μου λες πως δε χωράς
είναι στο χέρι σου εγώ να σου ανήκω
να με αφήνεις και μετά να με κρατάς
Όσο πιο πολύ σε θέλω γίνεσαι αστέρι
για λίγο χάνεσαι σε μια ζωή κρυφή
δεν είμαι έρωτας για ένα καλοκαίρι
έλα στο σπίτι μου και μείνε ως το πρωί
Έτσι μου αρέσεις
μείνε όπως είσαι
έτσι μου αρέσεις πιο πολύ
Σ’ άλλες να μη μοιάσεις να μην ωριμάσεις
να ‘σαι και γυναίκα και παιδί
Έτσι μου αρέσεις
μείνε όπως είσαι
έτσι είσαι πιο αληθινή
και μην επιλέξεις
με φωτιές να παίξεις
δε σε θέλει άλλος πιο πολύ
|
Όso pio polí se thélo tóso de se vrísko
stis parenthésis mu mu les pos de chorás
ine sto chéri su egó na su aníko
na me afínis ke metá na me kratás
Όso pio polí se thélo ginese astéri
gia lígo chánese se mia zoí krifí
den ime érotas gia éna kalokeri
éla sto spíti mu ke mine os to pri
Έtsi mu arésis
mine ópos ise
étsi mu arésis pio polí
S’ álles na mi miásis na min orimásis
na ‘se ke gineka ke pedí
Έtsi mu arésis
mine ópos ise
étsi ise pio alithiní
ke min epiléksis
me fotiés na peksis
de se théli állos pio polí
|
