Χάνομαι, χάνομαι
στα έγκατα του νου
εκεί δεν είσαι αλλουνού
εκεί σ’ αισθάνομαι
Κι ας μη σ’ έχω
σ’ έχω νιώσει στη σιωπή
είσαι ιδέα δυνατή
πάνω σου πιάνομαι
Ψάχνει το μυαλό ανακούφιση
ψάχνει ένα λόγο για να ζει
ψάχνει το μυαλό διέγερση
κι είσαι η πιο τρελή εφεύρεση
Θα λέω όσο έχω φωνή
ευτυχώς που υπάρχεις
κι ας φεύγεις μακριά μου και εσύ
κι αν είσαι λάθος φριχτό
ευτυχώς που υπάρχεις
τα λάθη μας παν στο Θεό
θα λέω όσο έχω φωνή
ευτυχώς που υπάρχεις
σε κάποια γωνιά μες στη γή
κι αν είσαι ιδέα μου εσύ
ευτυχώς που υπάρχεις
μια ιδέα είναι κι η ζωή
Χάνομαι, χάνομαι
μαζί σου να βρεθώ
σε κάποιου ονείρου το βυθό
να `μαστε αχώριστοι
Είναι ο έρωτας
μια ιδέα τελικά
που φτιάχνει μόνη η καρδιά
μόνη κι εξόριστη
|
Chánome, chánome
sta égkata tu nu
eki den ise allunu
eki s’ esthánome
Ki as mi s’ écho
s’ écho niósi sti siopí
ise idéa dinatí
páno su piánome
Psáchni to mialó anakufisi
psáchni éna lógo gia na zi
psáchni to mialó diégersi
ki ise i pio trelí efevresi
Tha léo óso écho foní
eftichós pu ipárchis
ki as fevgis makriá mu ke esí
ki an ise láthos frichtó
eftichós pu ipárchis
ta láthi mas pan sto Theó
tha léo óso écho foní
eftichós pu ipárchis
se kápia goniá mes sti gí
ki an ise idéa mu esí
eftichós pu ipárchis
mia idéa ine ki i zoí
Chánome, chánome
mazí su na vrethó
se kápiu oniru to vithó
na `maste achóristi
Ine o érotas
mia idéa teliká
pu ftiáchni móni i kardiá
móni ki eksóristi
|