Ήρθε ξαφνικά ένα πρωί
κι όλα όσα ζήσαμε μαζί
είναι σαν να τα `χω φανταστεί
Ήσουν λέει όλη μου η ζωή
ό, τι πιο πολύτιμο στη γη
πέρα από κάθε λογική
Μα ξέρω τώρα πια την αλήθεια
Δεν υπάρχεις ήσουν ψέμα
μια αγάπη στα χαμένα
Δεν υπάρχεις στην ουσία
στη δική μου φαντασία
Δεν υπάρχεις κατά βάθος
του μυαλού μου ήσουν λάθος
Τώρα ξέρω την αιτία
η δική μου φαντασία
Ίσως ήταν όνειρο τρελό
κι όμως τελικά τ’ ομολογώ
θα `θελα για λίγο να σε δω
Κάπου κάπου σκέφτομαι ξανά
Όλα μοιάζουν τόσο αληθινά
πώς μπορεί λοιπόν να ειν’ απλά
|
Ήrthe ksafniká éna pri
ki óla ósa zísame mazí
ine san na ta `cho fantasti
Ήsun léi óli mu i zoí
ó, ti pio polítimo sti gi
péra apó káthe logikí
Ma kséro tóra pia tin alíthia
Den ipárchis ísun pséma
mia agápi sta chaména
Den ipárchis stin usía
sti dikí mu fantasía
Den ipárchis katá váthos
tu mialu mu ísun láthos
Tóra kséro tin etía
i dikí mu fantasía
Ίsos ítan óniro treló
ki ómos teliká t’ omologó
tha `thela gia lígo na se do
Kápu kápu skéftome ksaná
Όla miázun tóso alithiná
pós bori lipón na in’ aplá
|