Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι
Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ’ αχαμνά του
Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει
Κάτω απ’ τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ’ έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια
Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.
Κοπέλες απ’ το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ’ τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά
Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.
|
Anémises gia mia stigmí to boleró
ke to vathí portokalí su mesofóri
Avgustos ítane den ítane tharró
tóte pu fevgane bulukia i stavrofóri
Pantiéres págenan tu anému sinodiá
ke ksekinusan i galéres tu thanátu
sto rogovízi anatrichiázan ta pediá
ki o géros éliaze, akamátis, t’ achamná tu
Tu tavru o Pikáso ruthunize variá
ke sta kuvélia tóte sápize to méli
travérso anápodo, poria pros to voriá
tráva brostá, ksopíso emis ke mi se méli
Káto ap’ ton ílio anagaliázan i eliés
ke fítronan mikri stavri sta perivólia
tis níchtes stérfes apoménan i agkaliés
tótes pu s’ éferan, katsívele, sti bólia
Atsíngane ki afénti mu me ti na se stolíso;
férte to mavritániko skutí to porfiró
ston ticho tis Kesarianís mas féran apó píso
ki ísa éna antríkio anástima psilósan to soró.
Kopéles ap’ to Dístomo, férte neró ke ksídi
ki apáno sti foráda su deménos stavrotá
síre gia kino to sternó stin Kórdova taksídi
mésa ap’ ta dipsasména tis choráfia ta anichtá
Oárka tu váltu anástrofi
ftení díchos karéna
sínerga pu skuriázune se giftiki spiliá
smári korákia na petán stin erímin aréna
ke sto chorió na urliázune ti níchta eftá skiliá.
|