Δε θέλω πια να νοσταλγώ τα φλογισμένα χρόνια
για νικητές να τραγουδώ σε μαρμαρένια αλώνια
τη θάλασσα έχω λίκνο μου κι άπιστη ερωμένη
και μ’ ένα βλέμμα με νικούν του κόσμου οι νικημένοι
Στην έρημο του κόσμου
με τις σκιές μαλώνω
μη φέρνεις δώρα φως μου
φέρε μαζί σου χρόνο
Δε θέλω πια να νοσταλγώ τα φλογισμένα χρόνια
για φίλους τώρα τραγουδώ αδέσποτα τελώνια
τα ζάρια μου τα έριξα στης μοναξιάς το δρόμο
μα στην παλιά μας γειτονιά όταν μεθώ νυχτώνω
|
De thélo pia na nostalgó ta flogisména chrónia
gia nikités na tragudó se marmarénia alónia
ti thálassa écho líkno mu ki ápisti eroméni
ke m’ éna vlémma me nikun tu kósmu i nikiméni
Stin érimo tu kósmu
me tis skiés malóno
mi férnis dóra fos mu
fére mazí su chróno
De thélo pia na nostalgó ta flogisména chrónia
gia fílus tóra tragudó adéspota telónia
ta zária mu ta ériksa stis monaksiás to drómo
ma stin paliá mas gitoniá ótan methó nichtóno
|