|
Δυο πουλιά απ’ την Αθήνα
κι άλλα δυο απ’ τον Πειραιά,
μου ’παν τα περνάμε φίνα
κι από πρώτα πιο καλά.
Τρώμε, πίνουμε, γυρνάμε
απ’ το βράδυ ως το πρωί
και τον κόσμο ροβολάμε,
Δύση και Ανατολή.
Καπετάνιε, το καράβι
μην το πας σ’ άλλο λιμάνι.
Ρούχο η μάνα μου μου ράβει
κι αν με χάσει τι θα κάνει.
Δυο πουλιά από τη Ρόδος
άλλα πράματα μου λεν’,
μην ακούς τι λέει ο κόσμος,
δυο γελάνε και τρεις κλαιν.
Πάνε κι έρχονται καράβια
και στα πιο μικρά νησιά,
πλημμυράνε τα μουράγια
Νάξο και Μονεμβασιά.
Καπετάνιε, το καράβι
μην το πας σ’ άλλο λιμάνι.
Ρούχο η μάνα μου μου ράβει
κι αν με χάσει τι θα κάνει.
|
Dio puliá ap’ tin Athína
ki álla dio ap’ ton Pireá,
mu ’pan ta pernáme fína
ki apó próta pio kalá.
Tróme, pínume, girnáme
ap’ to vrádi os to pri
ke ton kósmo rovoláme,
Dísi ke Anatolí.
Kapetánie, to karávi
min to pas s’ állo limáni.
Rucho i mána mu mu rávi
ki an me chási ti tha káni.
Dio puliá apó ti Ródos
álla prámata mu len’,
min akus ti léi o kósmos,
dio geláne ke tris klen.
Páne ki érchonte karávia
ke sta pio mikrá nisiá,
plimmiráne ta murágia
Nákso ke Monemvasiá.
Kapetánie, to karávi
min to pas s’ állo limáni.
Rucho i mána mu mu rávi
ki an me chási ti tha káni.
|
