Λες πριν να γίνουν όλα χτες
Τρέξε σ’ άλλες εποχές που ο χρόνος σταματά.
Θες να σκορπίσεις τις σκιές
Της ψυχής οι εκδρομές, να `χουν δάκρυ τη χαρά.
Φίλα με, σαλπάρω και χάνομαι
Κοίτα με, πετώ να σε βρω.
Στην καρδιά, τον πόνο να σβήσεις, εδώ.
Φίλα με, να δεις πως αισθάνομαι
Κοίτα με, με πόθο να ζω
Στο κορμί σημάδια ν’ αφήσεις, εδώ.
Μη μιλάς για τα παλιά
Είναι τόσα τα καρφιά κι ο σεβντάς μια φυλακή.
Να ξεκλειδώσεις τα κελιά
Κι ύστερα σα ζωγραφιά να φουντώσει η γιορτή.
|
Les prin na ginun óla chtes
Trékse s’ álles epochés pu o chrónos stamatá.
Thes na skorpísis tis skiés
Tis psichís i ekdromés, na `chun dákri ti chará.
Fíla me, salpáro ke chánome
Kita me, petó na se vro.
Stin kardiá, ton póno na svísis, edó.
Fíla me, na dis pos esthánome
Kita me, me pótho na zo
Sto kormí simádia n’ afísis, edó.
Mi milás gia ta paliá
Ine tósa ta karfiá ki o sevntás mia filakí.
Na kseklidósis ta keliá
Ki ístera sa zografiá na funtósi i giortí.
|