Εκεί που σμίγει η φωτιά με το τραγούδι
κι από την τέφρα αναγεννιέται η ζωή
εγώ μεγάλωσα.
Εκεί που ο ήλιος τρέφει πέτρα και λουλούδι
κι ο πόνος μοιάζει με ατελείωτη γιορτή
σε συνάντησα.
Την ρίζα μου την έκανα τραγούδι
το δάκρυ μου στα χείλη προσευχή
να γίνεται ο χρόνος αγγελούδι
εσύ κι εγώ μαζί με μια ευχή.
Για να μην ξεχνώ θυμάμαι
όσα έζησα εγώ τα τραγουδώ
γιατί έζησα πολλά μέχρι εδώ
μα δε φοβάμαι.
Για να μην ξεχνώ θυμάμαι.
Για να μην ξεχνώ θυμάμαι.
Η μοίρα σπρώχνει στο γκρεμό τα όνειρα μου
και το σκαρί μου κάνει δω κούπα στη γη
μα εγώ δε λύγισα.
Καινούρια φόρα η ψυχή στο θέριεμα μου
κι ένας θεός γίνεται μέσα μου φωνή
για αυτό και νίκησα.
|
Eki pu smígi i fotiá me to tragudi
ki apó tin téfra anagenniéte i zoí
egó megálosa.
Eki pu o ílios tréfi pétra ke luludi
ki o pónos miázi me atelioti giortí
se sinántisa.
Tin ríza mu tin ékana tragudi
to dákri mu sta chili prosefchí
na ginete o chrónos angeludi
esí ki egó mazí me mia efchí.
Gia na min ksechnó thimáme
ósa ézisa egó ta tragudó
giatí ézisa pollá méchri edó
ma de fováme.
Gia na min ksechnó thimáme.
Gia na min ksechnó thimáme.
I mira spróchni sto gkremó ta ónira mu
ke to skarí mu káni do kupa sti gi
ma egó de lígisa.
Kenuria fóra i psichí sto thériema mu
ki énas theós ginete mésa mu foní
gia aftó ke níkisa.
|