|
Το ποιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω,
σαν ταξιδιώτης που δε γνώρισε σταθμό.
Σα μεθυσμένος σε μπαράκι,
σαν αλητάκι σε παγκάκι,
σαν ισοβίτης που κοιτά τον ουρανό.
Μια νύχτα έσπασε η βιτρίνα της γιορτής,
και οι εκπτώσεις μας αρχίσανε νωρίς.
Κι είπες δεν είμαι για πολλά,
ποτάμι η αγάπη και περνά,
κι ύστερα έστριψες στου δρόμου τη γωνιά.
Να μ’ αγαπάς σαν να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
ξέρω τα μυστικά του, έλα.
Να μ’ αγαπάς σαν να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
σαν τελευταίοι Μοϊκανοί για το αδύνατο ικανοί
και για την τρέλα.
Το ποιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω,
σαν ναύτης ξέμπαρκος σε τόπο μακρινό.
Σαν μάτι φάρου σ’ ακρωτήρι,
σαν ναυαγός σ’ ένα ποτήρι,
πουλί Φλαμίνγκο κάπου στον Ατλαντικό.
Εσύ τα βράδια στο πανόραμα γυρνάς,
για κάποιο όραμα χαμένο να μιλάς.
Κι εγώ που βάφτισα παρόν,
το μέλλον και το παρελθόν,
σε προσκαλώ στο φεστιβάλ των κυνηγών.
|
To pio oreo mu tragudi tha su po,
san taksidiótis pu de gnórise stathmó.
Sa methisménos se baráki,
san alitáki se pagkáki,
san isovítis pu kitá ton uranó.
Mia níchta éspase i vitrína tis giortís,
ke i ekptósis mas archísane norís.
Ki ipes den ime gia pollá,
potámi i agápi ke perná,
ki ístera éstripses stu drómu ti goniá.
Na m’ agapás san na pigenis sinemá,
éla na peksume ton érota ksaná,
kséro ta mistiká tu, éla.
Na m’ agapás san na pigenis sinemá,
éla na peksume ton érota ksaná,
san teleftei Moikani gia to adínato ikani
ke gia tin tréla.
To pio oreo mu tragudi tha su po,
san naftis ksébarkos se tópo makrinó.
San máti fáru s’ akrotíri,
san nafagós s’ éna potíri,
pulí Flamíngko kápu ston Atlantikó.
Esí ta vrádia sto panórama girnás,
gia kápio órama chaméno na milás.
Ki egó pu váftisa parón,
to méllon ke to parelthón,
se proskaló sto festivál ton kinigón.
|
