Από σένανε θυμάμαι τ’ όνομά σου το μικρό
και των ματιών σου το χρώμα φέγγει ακόμα
και των ματιών σου το χρώμα πόσο ακόμα;
Από σένα μου έχει μείνει τ’ όνομά σου το μισό
αλλά ξεχνώ τη φωνή σου, να η ποινή σου
δε συγκρατώ τη μορφή σου, να η ποινή σου
Τ’ όνομά σου το μικρό ξανά δε θα πω
μήπως και ξεχάσω να σ’ αγαπώ
πόσο ακόμα να σ’ αγαπώ δίχως σώμα
πόσο ακόμα για των ματιών σου το χρώμα
Παλιά συρτάρια θα αδειάσω ρούχα μου παλιά
και θα φορέσω κατακόκκινα φιλιά
πολύς ο χρόνος και ο πόνος μου χωρίς μορφή
αυτό τον πόνο θα κρεμάσω στο καρφί
Πόσο ακόμα να σ’ αγαπώ δίχως σώμα
πόσο ακόμα για των ματιών σου το χρώμα
Από σένα μου έχει μείνει τ’ όνομά σου το μισό
αλλά ξεχνώ τη φωνή σου, να η ποινή σου
δε συγκρατώ τη μορφή σου, να η ποινή σου
Τ’ όνομά σου το μικρό ξανά δε θα πω
μήπως και ξεχάσω να σ’ αγαπώ
πόσο ακόμα να σ’ αγαπώ δίχως σώμα
πόσο ακόμα για των ματιών σου το χρώμα
|
Apó sénane thimáme t’ ónomá su to mikró
ke ton matión su to chróma féngi akóma
ke ton matión su to chróma póso akóma;
Apó séna mu échi mini t’ ónomá su to misó
allá ksechnó ti foní su, na i piní su
de sigkrató ti morfí su, na i piní su
T’ ónomá su to mikró ksaná de tha po
mípos ke ksecháso na s’ agapó
póso akóma na s’ agapó díchos sóma
póso akóma gia ton matión su to chróma
Paliá sirtária tha adiáso rucha mu paliá
ke tha foréso katakókkina filiá
polís o chrónos ke o pónos mu chorís morfí
aftó ton póno tha kremáso sto karfí
Póso akóma na s’ agapó díchos sóma
póso akóma gia ton matión su to chróma
Apó séna mu échi mini t’ ónomá su to misó
allá ksechnó ti foní su, na i piní su
de sigkrató ti morfí su, na i piní su
T’ ónomá su to mikró ksaná de tha po
mípos ke ksecháso na s’ agapó
póso akóma na s’ agapó díchos sóma
póso akóma gia ton matión su to chróma
|