Συνήθιζα να είμαι ο εαυτός μου
να ζω σε έναν κόσμο δανεικό
Σκεφτόμουνα πως είσαι εσύ το φως μου
ότι είσαι ο μόνος λόγος για να προσπαθώ
Αγάπη μου μεγάλη ο θυμός μου
πάντα μιλούσα δίχως τελειωμό
και σ’ έβλεπα μπροστά μου, στα όνειρά μου
με κοιτούσες πάντα μ’ ένα βλέμμα μαγικό
Γύρισε κοντά μου μες στην αγκαλιά μου
κάνε με και πάλι ν’ αναπνέω από σένα
Άγγιξέ με φως μου, γίνε ο ουρανός μου
μη μ’ αφήνεις μόνο θα σβήσω απ’ τη βροχή
Δώσ’ μου το φιλί σου ν’ απογειωθώ,
ο χρόνος με κοιτάει στα μάτια και προσπερνάει
το ξέρω γίναν λάθη, της καρδιάς σημάδια,
η ζωή μου άδεια, λείπεις εσύ
Ατέλειωτο ταξίδι η μορφή σου
Σ’ αισθάνομαι μαζί του…
μετά μοναδική είν’ η φωνή σου
οι αναμνήσεις δίνουν θέση στη μοναξιά
Παράξενος ο φόβος μου τρεις σφαίρες
σαν φεύγεις και πετάς μακριά
και τρομαγμένα μάτια, τα όνειρα κομμάτια
το κορμί σου θέλω για συντροφιά
Γύρισε κοντά μου μες στην αγκαλιά μου
κάνε με και πάλι ν’ αναπνέω από σένα
Άγγιξέ με φως μου, γίνε ο ουρανός μου
μη μ’ αφήνεις μόνο θα σβήσω απ’ τη βροχή
Δώσ’ μου το φιλί σου ν’ απογειωθώ,
ο χρόνος με κοιτάει στα μάτια και προσπερνάει
το ξέρω γίναν λάθη, της καρδιάς σημάδια,
η ζωή μου άδεια, λείπεις εσύ
|
Siníthiza na ime o eaftós mu
na zo se énan kósmo danikó
Skeftómuna pos ise esí to fos mu
óti ise o mónos lógos gia na prospathó
Agápi mu megáli o thimós mu
pánta milusa díchos teliomó
ke s’ évlepa brostá mu, sta ónirá mu
me kituses pánta m’ éna vlémma magikó
Girise kontá mu mes stin agkaliá mu
káne me ke páli n’ anapnéo apó séna
Άngiksé me fos mu, gine o uranós mu
mi m’ afínis móno tha svíso ap’ ti vrochí
Dós’ mu to filí su n’ apogiothó,
o chrónos me kitái sta mátia ke prospernái
to kséro ginan láthi, tis kardiás simádia,
i zoí mu ádia, lipis esí
Atélioto taksídi i morfí su
S’ esthánome mazí tu…
metá monadikí in’ i foní su
i anamnísis dínun thési sti monaksiá
Paráksenos o fóvos mu tris sferes
san fevgis ke petás makriá
ke tromagména mátia, ta ónira kommátia
to kormí su thélo gia sintrofiá
Girise kontá mu mes stin agkaliá mu
káne me ke páli n’ anapnéo apó séna
Άngiksé me fos mu, gine o uranós mu
mi m’ afínis móno tha svíso ap’ ti vrochí
Dós’ mu to filí su n’ apogiothó,
o chrónos me kitái sta mátia ke prospernái
to kséro ginan láthi, tis kardiás simádia,
i zoí mu ádia, lipis esí
|